Ciąża a prawo pracy w Niemczech: Wszystko, co musisz wiedzieć o zakazie pracy - Berufsverbot

Berufsverbot, czyli zakaz wykonywania zawodu, to ważna kwestia w Niemczech, która dotyczy przede wszystkim ciężarnych kobiet. Artykuł przedstawia zasady i prawa związane z Berufsverbot, w tym decyzje lekarzy, obowiązki pracodawców oraz różnice między wynagrodzeniem a zasiłkiem chorobowym. Dowiedz się, jakie są prawa ciężarnych pracownic i jakie korzyści finansowe im przysługują.

Berufsverbot, czyli zakaz wykonywania zawodu, stosuje się w Niemczech, gdy praca stwarza ryzyko dla zdrowia pracownika — na przykład w przypadku ciężarnych kobiet. Ostateczna decyzja o nałożeniu Berufsverbot należy do lekarza, nie pracodawcy.

Jeżeli lekarz stwierdzi, że praca stanowi zagrożenie dla zdrowia matki lub dziecka, może wystawić zaświadczenie lekarskie (ärztliches Attest), które jest podstawą do nałożenia zakazu pracy. Po otrzymaniu takiego zaświadczenia pracodawca jest zobowiązany do przestrzegania Berufsverbot i nie może zmusić pracownika do wykonywania pracy.

Najpierw jednak lekarz powinien wystawić świadectwo (Zeugnis), z którego wynikać będzie, w jakim zakresie stanowisko pracy zagraża zdrowiu matki, tak aby pracodawca miał możliwość usunięcia zagrożenia. Jeżeli mu się to uda, a kobieta w ciąży nie będzie chora — będzie musiała ona wrócić do pracy.

Po wydaniu indywidualnego zakazu wykonywania pracy pracodawca jest zobowiązany do wypłacania pełnego wynagrodzenia, nawet jeśli pracownica de facto nie pracuje.

Z drugiej strony, Krankengeld, czyli zasiłek chorobowy, jest wypłacany przez kasy chorych (Krankenkassen) w Niemczech pracownikom, którzy nie mogą pracować z powodu choroby na okres dłuższy niż 6 tygodni. Wysokość zasiłku chorobowego jest zazwyczaj niższa niż regularne wynagrodzenie.

W praktyce, wynagrodzenie w przypadku Berufsverbot dla ciężarnych kobiet jest zazwyczaj wyższe niż Krankengeld, ponieważ pracodawca jest zobowiązany do wypłacania pełnego wynagrodzenia, podczas gdy Krankengeld wynosi zazwyczaj około 70% regularnego wynagrodzenia. Stąd też proponujemy zawsze najpierw omawianie ww. kwestii lekarzem prowadzącym.

Podstawą jest tutaj średnie wynagrodzenie wypłacane przez pracodawcę w ciągu ostatnich 3 miesięcy pracy.

Jeżeli nie przepracowaliśmy jeszcze takiego okresu, pracodawca powinien wyliczyć brakujące wynagrodzenie na podstawie umowy.

Wynagrodzenie wypłacane jest przez pracodawcę przez cały czas trwania zakazu pracy, przy czym, jeżeli pracodawca zatrudnia mniej niż 30 osób, 80% jego wydatków na Pani wynagrodzenie zostanie zrekompensowane mu przez Kasę Chorych.

W przypadku, gdyby pracodawca odmawiał wypłaty, należy podjąć stosowne kroki prawne takie jak wezwanie pracodawcy do zapłaty pod rygorem skierowania sprawy na drogę sądową i zawiadomienia organów ścigania o zaniechaniu wypłaty wynagrodzenia.